ពុទ្ធប្បវត្តិ

ទមត្តរកទត្តយស្ស

សូមនមស្ការចំពោះព្រះរតនត្រ័យ

ហើយសូមថ្លែងរឿងពុទ្ធវប្រវត្តិ​ជាពាក្យ

កាព្យសង្ខេបដូចតទៅនេះ

បទពាក្យ​៧


កាលព្រះសិទ្ធត្ថថ្លៃប្រសើរ​ទ្រង់ព្រះដំណើរចាក

ក្រុងក្រៃ​ដើម?បីបព្វជ្ជានាព្រឹក្សព្រៃ​​​ដោយលះព្រះទ័យ

​​​ ឥតសាវ៉ា​។​ព្រះនាងពិម្ពាភ្ងាចាកផ្ទំ​​មិនឃើញបរម

​​​ ភស្តា​ទ្រង់ព្រះកន្សែងសោយសោកា​​ដោយព្រះវាចា

​​ ទំនួញថ្លែង​។​ថាឳ​!​ភស្តាពិម្ពាអើយ​ម្តេចឡើយ

​​​ និរាសចាកកន្លែង​​ឲខ្ញុំកំព្រានៅម្នាក់ឯង​​កណ្តែង

​​​​និងកូនសូន្យអាល័យ​។​ម្តេចទ្រង់មិនស្តាយបុត្រពន្លក

​​​​ដែលទើបកើតមកបានមួយថ្ងៃ​​​មិនសមបើលះព្រះ

​​​​ហឬទ័​ដាច់ឥតអាល័យអ្វីម្ល៉េះណា​។​ឳះ​ឳ​!​រាហុល

​​​​កូនប្រិមប្រិយ​អ្នកទើបកើតថ្មីរូបល្អថ្លា​​គួរឲ្យអ្នកផង

​​​​ កើតស្នេហា​​មិនសមបើបាមិនស្គាល់ឪ​។