​​​​មារវិជ័យបរិច្ឆទ

​​​បទព្រហ្មគីត

​កាលព្រះសាស្តាចារ្យ​​​ផ្ជាញ់កូនមារចាញ់អន្តរាយ

វិនាសប្រាសខ្ចាត់ខ្ចាយ​រត់ទៅឆ្ងាយដោយញាណញេយ្យ

ស្រាប់តែមារលើកពល​​​ចូលមកដល់ជាច្រើនក្រៃ

រសៀលពេលល្ងាចថ្ងៃ​​​ជិះដំរីមេខឡា​​​​​​​​​។

ព្រះអង្គឃើញដោយឈាន​គឺកម្មដ្ឋានវិបស្សនា

និមិត្តពីរមាត្រា​​​​​​បដិភាគ​ឧគ្គហ:​​​​​​​។

លោភ:ជាដំរី​​​​​​​មារអប្រិយគឺទោស

ចិត្តខឹងជាតួយក្យ​​​​​មកសត្រូវនឹងឈាន​៥​​​​។

មោហ:គឺមារា​​​​​​មកពាធាបីតំ​៥

បែកដៃច្រើនឆ្វេងស្តាំ​​​គឺកោធ:ខឹងនឹងរោគ​​​​​​។

រោយខ្នងរោយចងេ្កះ​​​ណែនស្ទើរប្រេះក្នុងកាយលោក

ស្តឹកជើងបែកញើសជោក​ដាលកញ្ជ្រោក្នុងព្រះអង្គ​​​​។

ធ្វើឈានបហាន: ធម៌តប:ទាញងតម្រង់

ធ្វើចិត្តឲ្យស្លូតត្រង់​​​​កងពលមារជាង​១០០០​​​។

៥០០​កិលេសសុទ្ធ​​​ព្រះសម្ពុទ្ធចាប់ជិះជាន់

ព្រះអង្គទ្រង់គិតទាន់​​​រួមតណ្ហា​១០៨​​​​​​។

ព្រមទាំឧបាទាន​​​​ទ្រង់វាយច្រានដោយបារមី

អកុសលធម៌ជិតស្រី​​វាយបណ្តេញអស់តែម្តង​​​។

អកុសលធម៌លាមក​​វាមកថ្ពក់រកចំណង

ព្រះអង្គចាប់មកក្រង​​ធម៌ជាកងដាក់ដោយខ្លួន​​​។

អរិយសច្ចព្រហ្មវិហារ​​ចែកប្រការមានបួនៗ

អាសវ:អន្លង់​៤​​​វាជ្រមុចអរិយសច្ច​​​​​​។

អគតិ​៤​នោះវា​​វារួមសាមគ្គាឳឃ:កាច់

ទាញព្រហ្មវិហារដាច់​​ទម្លាក់ទៅអបាយ​៤​​​​។

បួនៗគ្រប់​៣​ដង​​១២​ផងឲ្យខ្ជាប់ខ្លួន

អរិយសច្ច​៤​​​​​ព្រហ្មវិហារជា​៨​​​​​។

ចិត្តល្អមានតិចទេ​​​​អាក្រក់តែដេរដាលដី

រួមធម៌បាបពេញទី​​​​១៥​ទៀតចង្អៀតពេញ​​។

ខន្ធ​៥​នឹងកាមគុណ​​គេកើតមុនមិនព្រមចេញ

នីវរណ:​៥​ព្រួតវេញ​​វាយបណ្តេញបីតិ​៥​​​។

មិនឈ្នះតួអង្គឈាន​​​ទ្រង់ក្លាយហានប្រឹងបិកម្ម

ស្រាប់តែវាទៅនាំ​ធម៌​៦​ចូលមកទៀត​​​​​។

កិលេសនឹងតណ្ហា​​​​៣​ដូចគ្នាមកបៀនបៀត

ប្រាំមួយក្រុមមកទៀត​​មកបំផ្លាញ់ត្រៃលក្ខណ៍បី​​។

ព្រះអង្គទ្រង់ខំច្បាំង​​​ដោយសច្ចំនឹងខន្តី

លើកយកធម៌ទាំងបី​​សីស​សមាធិ​បញ្ញា​​​​។

ទ្រង់គង់លើបល្ល័ង្ក​​ទ្រង់ខំតាំងអានាបា…..

ឃើញមារមកតវ៉ា​​យកបល្ល័ង្ករូបព្រះពុទ្ធ​​​​​​​។

កន្លងមារធ្លាក់នៅ​​ពេលមារទៅមារតយុទ្ធ

កិលេសវាខ្លាចផុត​​ស្តាយរូបកាយរបស់វា​​​​​​។

វាសួរថាសិទ្ធត្ថ​​​ដេញគចាត់យើងទៅណា?

ព្រះអង្គយកហត្ថា​​ចុចផែនដីជាកសិណ​​​​​​​។

មារនៅក្នុងដីហ្នឹង​​បើដឹងរសសំឡេងក្លិន

ឃើញរូបដីមិនជិត​​ដីត្រូវកាសេពនូវកាម​​​​​​។

បើដ៏ចេះខឹងអរ​​​ដូចអ្នកចរវាយប្រាបប្រាម

បើដីសើចយំតាម​​មារឯងនៅក្នុងដីទៅ​​​​​​។

ចំណែកតថាគត​​បានរំលត់គ្មានសល់នៅ

រូបរស់ក៏មិនត្រូវ​​ក្លិនសម្ផស្សសំឡេងឡើយ​​​​។

សច្ចំនឹងខន្តី​​​ជាបារមីបានដលើត្រើយ​​​​​

ព្រះអង្គទ្រង់កន្តើយ​​ទ្រង់ព្រះនាមអរហំ​​​​​​​។

ឆ្ងាយចាកសឹកសត្រូវ​​កិលេសទៅលែងជាខ្មាំង

តួធម៌អរហំ​​​​​​ផុតកណ្តាលព្រះឧរា​​​​​​។

គឺឆព្វណ្ណរង្សី​​​​​ដូចស្រ្តីស្រស់ពុំងា

បូរាណឲ្យឈ្មោះថា​​នាងគង្ហីងព្រះធរណី​​​​​​​។

ច្បូតសក់ឲ្យចេញទឹក​​ជន់សន្ធឹកជាជលធី

សឹងមាននៅក្នុងទី​​​បរមត្ថលោកសំដែង​​​​​​។

គឺច្បូតទឹកព្រះទ័យ​​​ជ្រាបញាណញេយ្យដោយអង្គឯង

ផ្សាយចិត្តគ្រប់កន្លែង​​ក្នុងត្រៃលោកកើតវិជ្ជា​​​​​។

ប្រកាសពេញអក្ខរ:​​​តាមមគធ:ជាភាសា

ដែលយើងរៀនរាល់គ្នា​​គឺអនេកជាតិនោះ​​​​​​។

រាប់រៀបជាតិកំណើត​​​ស្លាប់ហើយកើតគ្មានចន្លោះ

សព្វដីសព្វកៀនកោះ​​​ទីកប់ខ្មោចរៀងរាល់ខ្លួន​​​។

ទឹកលិចពិតចំហុត​​​​សីលបរិសុទ្ធយ៉ាងមាំមួន

ទឹកសីលហូរសំនួន​​​​លិចពលមារគឺកិលេស​​​។

ក្រពើធ្លាមមករ​​​​​​ផ្អើលឈូរឆរកុំប្រហែល

បីតំកើតភ្លឺចែស​​​​​គឹសោតាសកទា​​​​​​។

អនាគាមគ្គផល​​​​​ដេញតាមដល់អភិញ្ញា

អរហត្គដេញទល់គ្នា​​​គឺមគ្គផលស៊ីកិលេស​​​​។

មិនមែនឆ្លាមតិរឆ្ឆាន​​​ឆ្លាមកម្មដ្ឋានជាពីសេស

ចូរអ្នកកុំប្រហែស​​​​ខំផ្ចាញ់មាររបស់ខ្លួន​​​​​។

កុំផ្ចាញ់មារឲ្យព្រះ​​​​ដែលទ្រង់ឈ្នះហើយមាំមួន

មារាក្នុងរូបខ្លួន​​​​​ម្តេចអាចារ្យមិនខំផ្ចាញ់​​​​។

ត្រួវមើលច្បាប់ឲ្យល្អះ​​ព្រះពុទ្ធឈ្នះចិត្តកំណាញ់

ឈ្នះស្អប់ឈ្នះស្រលាញ់​​ឈ្នះសប្បាយដែលមានភ័យ​។

​​ខ្ញុំឈ្មោះបណ្ឌិតចុង​​លើកធម៌ក្នុងដ៏ប្រពៃ

ពន្យល់គ្រាន់ជាន័យ​​​ជនប្រុសស្រីគួរតែរៀន​​​​។

ខ្ញុំលើកជាពាក្យកាព្យ​​​ត្រង់តាមភាពមិនបៀតបៀន

ធម៌នេះទុកប្រឹតប្រៀន​​​ខ្លួនឲ្យបានដូចព្រះពុទ្ធ​​​​។

ដល់ព្រះអារ្យមេត្រី​​​​ជាជិនស្រីត្រាស់ប្រាកដ

ឲ្យខ្ញុំបានរំលត់​​​​​​បានសម្រេចជាសវ័ក​​​​​។

សូមទាន់ព្រះពុទ្ធម្ចាស់​​​ទើបបានត្រាស់អស់រាគ:

សូមក្ស័យអាសវ:​​​​​ផុតអន្លងទាំង​៤​នោះ​​​។

រៀបរាប់មកប៉ុណ្ណោះ​​​​លោកអ្នកចេះសូមសង្រោះ

បើមិនត្រូវចំពោះ​​​​​​សូមអភ័យទោសខ្ញុំផង​​​។

អក្ខរ:ពាក្យបាលី​​​​​​ឬសំដីបើទាស់ឆ្គង

លើសខ្វះផ្លោះរំលង​​​​​អភ័យទោសខ្ញុំផងណា​​​។

​​​សូមថ្លែងពុទ្ធប្រវត្តិ​សូមសន្មតនិដ្ឋិតា

សូមផលនៃឧស្សាហ៍​​​ជាបច្ច័យនិព្វានហោង​​​​​។

​​​​​​​​អវសាន

សូមព្រះពុទ្ធសាសនា​​មានវស្សានៅយូរផង

សូមសព្វសត្វបានឆ្លង​​ផុតពីទុកជានិរន្តរ៍​​​​​​​​។